We zijn deze Hakbloksessie gestart met de vraag van Astrid over het al dan niet laten stromen van emoties. Vanuit onze mijmeringen daarover, ontstond een gesprek over ‘geen zin hebben’ en ‘moeten’. Superleuk om eens te kijken wat jij hoort en ziet in dit gesprek;-).
Hakbloksessie 21-8-2019
Hoi Linda en Angela,
Bedankt voor het behandelen van mijn vraag. Het is nu helder dat het bij mij gaat om ongewenste onderdrukte emoties die nu anderhalve week voor buikpijn zorgen. En dat ik hier toch ongemerkt aan ga ‘knutselen’ door te kijken waar de ervaring vandaan komt, dat ik er niks mee hoef enz. Een kwestie van ‘ik weet nu toch hoe het zit’, maar ondertussen bakken met angst om de gezondheid van mijn zoon. (Ondanks het proberen niet te denken in termen van ‘mijn’, maar ‘leven in uitvoering’). Dus alles wegrationaliseren, maar het intussen niet zo voelen. Vandaar de behoefte om te huilen (wél voelen) wat dan even opluchting brengt.
Herkende ook wat Natasja (en Linda) vertelden over hun vakanties. Toen wij op een gegeven moment zonder internet, water en stroom zaten was dat geen enkel probleem. Ook 4.5u in de regen in de rij staan bij een grensovergang gaf niet meer reactie dan: oké. Bovendien heb ik heel boeiende gesprekken gehad in die rij. Ik zag veel ongeduld en frustratie om mij heen. En moest daar in stilte om glimlachen.
Jullie vroegen aan het eind van de hakbloksessie wat voor de deelnemers nog een ‘moeten’is. Voor mijzelf heb ik weinig eisen. Maar mijn gezinsleden ‘moeten’ gezond zijn. En ik denk daarbij nogal in ‘worst case’scenario’s. Dat is kennelijk míjn moeten. 😉
Ha Astrid, fijn dat je er iets aan had! En dat ‘moeten’ hè, voor de mensen die je lief zijn. Rustig aan los laten weken 🙂 Liefs van ons